Την παρακάτω κωμωδιούλα «Τα κάλαντα του Καραγκιόζη», την κατέγραψα από τον αξέχαστο φίλο - δάσκαλο καραγκιοζοπαίχτη Γιώργο Χαρίδημο, όταν έπαιζε στο θεατράκι του, στην πλατεία Λυσικράτη - Φανάρι Διογένη, στην Πλάκα, όπου μαζεύονταν αρκετοί φίλοι του Θεάτρου Σκιών, παιδιά, μεγάλοι, ξένοι ακόμα και παπάδες. Δυστυχώς, αυτό το διατηρητέο, παραδοσιακό θεατράκι, με τοιχογραφίες που ζωγράφισε ο Γ. Χαρίδημος, με θέματα από τον ελληνικό Καραγκιόζη, το κλείσανε για να το μετατρέψουν σε καφετέρια!
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καραγκιόζη, βρε Καραγκιόζη!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Από μέσα). Ποιος;
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Εγώ, ο φίλος σου ο Χατζηαβάτης ο Τζελεπής.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Φύγε από δω, ρε Χατζατζάρη Τσιμπλιμπλή.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ελα βρε Καραγκιόζη μου, ήρθα να σε δω.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ηρθες να με δεις, για θα με μπερδέψεις πάλι και θα με μουρλάνουνε στο ξύλο...
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ελα βρε ματάκια μου!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Δεν είμαι μέσα ρε. Δεν είμαι δω.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ (γελά): Χα, χα, χα! Βρε, αφού δεν είσαι μέσα στην παράγκα, πώς ακούγεται η φωνή σου;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ρε βλάκα, έφυγα το πρωί αφηρημένος κι έτσι ξέχασα τη φωνή μου μέσα στην παράγκα.